*

قاصدک

گنگ و گیج و بی هدف ،
چرخ می زند میان بادهای سرد ؛
قاصدک
قاصد پیامهای گنگ،
قصه گوی قصه های بی کلام ،
راوی روایت سکوت ،
چرخ می زند ، عبور می کند
بی کلام و بی پیام و بی خبر
چشمهای منتظر میان بادها به جستجوی قاصدک :
" رهگذر بگو از آنچه دیده ای ،
قاصدک خبر بده ، خبر ببر "
و نگاههای منتظر به دیدن عبور مست و گیج و بی تکلفش چه شاد می شوند ...
***
همچنان ، مست و گنگ و گیج و غمزده عبور می کند ،
مرکب عنان گسته ای به زیر پای
راوی روایتِ همیشه هیچ چیز ؛
قاصدک ..

(فروردین 80)

*

احساس بیگانگی می کنم. دور و بیگانه و غریبه. تو جمع این آدما ، این دوستها ، این آشناها ...
نمی دونم تنهایی منو فهمیدی یه نه ، می دونم که نفهمیدی ، که این تنهای دختر جمعتون همیشه همینطور بوده . نمی دونم فهمیدی یا نه ، که این تنها دختری که تو دانشکده باهاش حرف می زنین و می خندین و ازش جزوه می گیرین ، این دختری که مسئله هاتونو از روی مسئله هاش کپی می کنین ، همونی که سر به سرش می ذارین و مسخره ش می کنین ، تنها دختری که سر کلاس همهش سؤال می پرسه و بحث می کنه ، همون دختره که به پسرا سلام می کنه - خیلی بی حیاس ، مگه نه ؟ - چقدر تو جمعتون زیادی ام. چقدر ازتون دورم ، چقدر نمی تونم باهاتون راحت باشم ، چقدر نمی فهممتون ، چقدر نمی فهمینم ...
تنهایی صفت بارز وضعیت انسانی ست. باشه ، باشه ، تمرین سیالاتو حل می کنم و براتون ایمیل می زنم. و از فردا باز می تونین تو دانشکده باهام شوخی کنین و بخندین ، باز هم سر امتحانا با هم تقلب خواهیم کرد ، و با هم کوه خواهیم رفت. ولی چقدر دور ... چه سردی ن ،و چقدر بی رحم.
روزهای خوش دوران دانشجویی من ... دوران خوش دانشجویی .. چه دورم ...

*

انسان زاده شدن ، تجسد وظیفه بود ...

فروردین؛ نوروز ، تحویل سال ، عیدی و شیرینی خونگی و عید دیدنی ، تعطیلات و سال نو مبارک ها ، درسهای عقب مونده ، تکلیف های نوشته نشده ....
اردیبهشت ؛ هوای دلنشین خواب آور ، کلاسهای 1-3 و خمیازه کشیدن ها ، بوی خوب هوا که خاطره یه اردیبهشت نه چندان دور رو زنده می کنه ، غم دوری ....
خرداد ، پروژه های آخر ترم ، درسهای تلمبار شده ، به پوچی رسیدنها و تصمیم برای آرایشگر یا مربی مهد کودک شدن ها و تولد بابا که چقدر بی ادعا و ساده فراموش می شه ....
تیر ؛ امتحانهای غم انگیز ، تصمیم برای از ترم دیگه درس خوندن ، نمره های درد آور ، تعطیلی .. تعطیلی تابستون ...
مرداد ؛ تئاتر و سینما ، پارک و کافی شاپ و کوه ، دلتنگی های غروب سنگین تابستون ، تصمیم برای یاد گرفتن ansys و catia ، بی حوصلگی و دعوا با مامان ، انتظار ....
شهریور ؛ فرق خاصی با مرداد نداره ، همون دلتنگی ، همون بوی نوستالژیک غروب ....
مهر ؛ شروع دوباره ، راه طولانی دانشگاه و بادی که رفته رفته سرد می شه ، غروبهای سرد بی رنگ ، و برگهایی که تک تک از درخت می ریزند .....
آبان ؛ درس و خاطره و روزهایی که با سرعت باد رد می شن ، یکنواختی دانشکده ، کلاسهای تکراری ، استادهای تکراری و بارون نم نم پاییز ....
آذر ؛ پرسه زدن تو راهروهای پیچ در پیچ دانشکده ، باد سرد ، شلوغی دم غروب خیابون ، گشتن و گشتن ، به دنبال چیزی که نیست ....
دی ؛ امتحان و درس و سرما و برف، کریسمس و عید دیدنی آقای آراکیل میناسیان که هیچ وقت انجام نمی شه ، تعطیلات تابستونی تو ، و سرمای زمستونی من ،امتحان و خستگی و بی خوابی .. و دوری ....
بهمن ؛ تولد تو ... و ... دوری ....
اسفند ؛ هوای دوست داشتنی خاطره انگیز ، جنگلهای خطرناک لویزان ، تولد من ، و دوری تو ...
و باز فروردین و اردیبهشت و شهریور ومهر و بهمن و اسفند .... زندگی ای که از لای انگشتامون می لغزه و رو زمین می چکه ، روز هایی که با بی حوصلگی و خستگی غروب می شن ، شبهایی که با دلتنگی و اشک صبح می شن ، صبح هایی که با امید و هیجان شروع می شن . گشتن و گشتن و تا ابد گشتن ، به دنبال یه چیزکه گم شده ، چیزی که نیست ، دغدغه ها و ترسها و شادیها و دلتنگیها و امیدها ..... و چیزی که نیست ... چیزی که همیشه کم داریمش .. کم می آرمش ... و باز نوروز و بهار و تابستون و زمستون .... و باز ... و باز .. و باز .... دانشگاهی که تموم می شه ، بدون روزهای خوش ، بدون شیطنت های دانشجویی ، توی جو خموده و پدر سالار یه جامعه کوچیک ، که یه دختر توش حق حرف زدن و سوال پرسیدن و راه رفتن و خندیدن و گریه کردن نداره. یا اگه داشته باشه ،یعنی شخصیت نداره ، خونواده نداره ، هرزه و بی بند و باره . دانشگاه که بدون هیچ خاطره ای تموم می شه. دغدغه رفتن و موندن ، کجا رفتن ، چرا رفتن ، چطور رفتن . نفرت از جامعه پدر سالار آقابالاسری که هر روز تو گوشت و پوست فرو می ره از یه طرف ؛ درد جدایی از پدر ، غصه دلتنگی مادر ، تنهایی بی حد و حصر غریبی ، دوری ، آوارگی ، ترس از بی پولی و فشار اومدن به پدر از طرف دیگه ... آینده تار و گنگ کسی که می خواد نویسنده بشه ، و مهندس هم بشه ، مادر هم بشه ، شاعر هم بشه ، عاشق هم باشه ...دیدن پیشرفت بقیه ، حس عقب بودن ، و ترس همیشگی از انتخاب :"چرا که ناتانائل ، هر انتخاب برای من به معنای انتخاب نکردن هزاران راه ممکن دیگر است ..." دغدغه موندن و رفتن ، انتخاب بین کار و درس ، یه رؤیای شیرین نوزده سالگی که همیشه در انتظار به حقیقت در اومدنه ، فکر آینده و ازدواج ، یا رفتن به دنبال یه عشق نوزده سالگی .... و باز نوروز و بهار و خزون .... و چیزی که همیشه کمه ، چیزی که باید باشه ، و نیست ..... و باز ... تا روزی که به قول استاد ترمودینامیک آنتروپی بدن به حدی برسه که دیگه سیستم نتونه انرژی با کیفیت بالا تولید کنه ، و از کار بیفته ، به عبارت یه کم ساده تر ، بهش می گن مرگ .... و هنوز چیزی که همیشه کمه ، که نبودنش تو فضا موج می زنه . ....

*

ما درس سحر بر سر میخانه نهادیم
محصول دعا در ره جانانه نهادیم
در خرمن صد زاهد عاقل زند آتش
این داغ که ما بر دل دیوانه نهادیم .....